Sonam en ik gaan opnieuw op weg richting Khandbari.
Daar wacht Sunita op ons. En blijkbaar is het daar de zoete inval. Sanjaya tokkelt wat op een gitaar, Sunita zit erbij te genieten, Sonam waagt zich ook aan wat getokkel. Sunita’s huis is een plaats van ontspanning en muziek.
Een buurman komt langs en zorgt voor wat vertier, een vriendin komt ook dag zeggen samen met haar baby die ook wel graag eens op de trom slaat.
Het volk blijft maar langskomen, maar het hoogste bezoek is toch wel het ontmoeten van Sunita haar ouders, Singha Bahadur Gurung en Mana Maya Gurung. De mama bekijkt me van top tot teen en ik zie Sonam vrolijk lachen. Ik vraag hem wat ze allemaal verteld. Mama Mana zegt dat ik er gezond uitzie, voldoende vet, niet te dun. Hahaha, daar heeft ze wel gelijk in. We verstaan elkaar niet in woorden, maar haar ogen en aanrakingen vertellen me genoeg.
Sunita laat me iets later enkele ruimtes zien die ik nog niet ontdekt had.
Ze neemt me mee naar haar bureau, want dank zij Ten Friends uit Amerika heeft Sunita hier alles wat ze nodig heeft om de meisjes in opleiding te begeleiden. Ze laat me ook met enorme trots haar bibliotheek zien. Die is opgericht door wijlen Ruth Harrison. Er staan zowel boeken in Nepali als in het Engels. Heel wat geschiedenis en aardrijkskunde aan de muren.
Buiten keuvelt iedereen nog even gezellig samen, maar ook van hen moet ik afscheid nemen.
Van de ene sfeer val ik in de andere, veel tijd om na te denken krijg ik hier niet, want voor ik het goed en wel besef zit ik weer op het balkon boven met 4 vrienden van Sunita, de vrienden van Friends Of Nature.
Tot in de puntjes vertellen ze me alles over Friends of Nature, via een Powerpoint, via het schoolbord. Het sponsorgeld wordt er ook bijgehaald en de foto van al de sponsors die hun duit in het zakje hebben gedaan komt ook tevoorschijn. Ik moet hen vertellen wie iedereen is. Ik zie veel blije gezichten en ze zeggen me dan ook dat ik waarschijnlijk niet besef wat dit voor hen betekent, een stap naar een betere toekomst.
Daarna is het tijd om te vertrekken naar het centrum van Khandbari, want ik heb nog een aantal cadeaus in mijn reiszak zitten die moeten afgeleverd worden bij de familie Shrestha. Het tweede petekind van Mieke en Eddy heet Asha. Als ik bijna aan hun huis ben verschijnen ze op straat en glimlachen ze mijn komst tegemoet. Ik krijg een warm onthaal met sjaal en tikka van mama Shrestha. Sabi Kafle is er ook bij, haar heb ik leren kennen via Mieke, ze heeft heel wat jaren in Londen gewoond maar is nu terug in Nepal.
Ik word mee naar binnen genomen, want ze zijn helemaal opgewonden!
Eerst is Asha aan de beurt want die staat natuurlijk ongeduldig te wachten op haar cadeaus.
Mieke is heel actief geweest want ook voor Asha is er een prachtige beer gehaakt. Zelf verwen ik haar met een heerlijke bodylotion.
Anjaana is de ‘moeder kloek’ van de familie want zei verteld me zoveel, neemt foto’s aan de lopende band, verwend me met zoete lekkernijen.
Het wordt stilaan donker en Sonam dringt erop aan om te vertrekken, want bij Sunita thuis staat het diner op me te wachten.
Oh jee, weer eten, ik kom hier echt niet om van de honger. We nemen afscheid en met Anjaana spreek ik af dat we elkaar nog ontmoeten in Kathmandu op het einde van mijn vakantie. Ondertussen is Sunita nog even bij Surendra langs geweest en die heeft niet zo’n goed nieuws. Sonam en Sunita zullen met de jeep en bus naar Kathmandu moeten, geen enkel vliegtuigticket meer te vinden.
Na een heerlijke maaltijd duiken we de slaapkamer van Sunita in waar ik haar vertel hoe het vanmorgen was bij Bibek thuis. We genieten van ons samen zijn.
Mijn verblijf in Sunita’s huis loopt op zijn einde en wordt dan ook, weer verrassend, afgesloten met muziek. Samen met al haar meisjes zetten we ons op het balkon. Eén voor één stellen ze zich aan me voor, ze zeggen hun naam, uit welk dorp ze komen en wat hun dromen zijn om na hun studie te doen. Ikzelf kom natuurlijk ook aan de beurt en Sonam ontsnapt er ook niet aan.
Daarna wordt de gitaar en trom bovengehaald en is de avond compleet perfect. Er wordt gezongen en gelachen. Ik besef dat dit een avond is die ik nooit zal vergeten en geniet er ten volle van!
dhanyabaad bahini Sunita, thanks because I was allowed to stay in your warm house, thanks for the lovely food and hospitality, but especially thanks for your pure friendship!
vriendinnen voor het leven
Namasté Bibek 